Η ζωή μας είναι ΚΕΝΗ χωρίς Θεό

Σκέφτομαι τους συνανθρώπους μου που μιλάνε απαξιωτικά για τον Δημιουργό τους.
Ζητάνε την ανθρώπινη επιβεβαίωση για να νιώσουν "γεμάτη" την ψυχή τους.
Γεμίζουν όμως; η ψυχή τους αδειάζει και αδειάζει και αδειάζει συνεχώς.. στα μάταια.

Ένα κενό χωρίς Θεό, χωρίς αληθινή αγάπη, χωρίς ψυχική γαλήνη, παρά μόνο με υποκατάστατα αγάπης, γαλήνης και αγάπης.

Ο Θεός όμως, δεν μπορεί να  παραβιάσει την ψυχή τους. Τους αφήνει να "δούνε" την ματαιότητα.. Άραγε... Θα την δούνε ποτέ;
Θα καταλάβουν πως ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ;!
"Θα κάνω πολλά ταξίδια!!"
"Θα κάνω οικογένεια, να έχω γυναίκα και παιδιά, δεν τον χρειάζομαι τον Θεό"
"Θα σπουδάσω, θα διασκεδάσω, θα ζήσω την ζωή μου στα άκρα!"....και έτσι το κενό συνεχίζεται...

"Φεύγει" η ζωή μας, αδιαφορούμε για την ψυχή μας και αν σωθεί τελικά.
Αδιαφορία.
Κενό και αδιαφορία.

Ευχόμαι να ανοίξουν τα πνευματικά τους μάτια και να δουν την αληθινή ζωή που οδηγεί στην Αιώνια.
Κοντά στον Χριστό μας.
Τον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων.

Κύριε, ΔΟΞΑ ΣΟΙ!