Σε μια εποχή όπου η πίστη στο Θείο συχνά εξασθενεί, ακόμη λιγότεροι σκέφτονται την απτή επίδραση των κακόβουλων δυνάμεων. Ωστόσο, για όσους είναι ριζωμένοι στην πίστη, η κατανόηση του ρόλου των δαιμόνων στη ζωή μας δεν είναι απλώς θεολογική· είναι πρακτική ανάγκη για την πνευματική μάχη. Το χριστιανικό ταξίδι, που εστιάζει στην εσωτερική εν Χριστώ ζωή και στη σύνδεση με την Εκκλησία, μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε απόρριψη αυτών των αόρατων αντιπάλων. Ωστόσο, όπως επιβεβαιώνουν οι αρχαίες διδασκαλίες και οι καθημερινές αναγνώσεις του Ευαγγελίου, οι δαίμονες υπάρχουν και στέκονται σε άμεση αντίθεση με κάθε καλό που επιδιώκουμε. Η κλήση στη μάχη εναντίον αυτών των δυνάμεων δεν είναι πρόσκληση να εμπλακούμε, αλλά εντολή να παραδοθούμε στον Θεό. Μέσω της Θείας παρέμβασης μπορούμε να κρατήσουμε τους δαίμονες μακριά, ευθυγραμμιζόμενοι με το καλό και επιτρέποντας στην αλήθεια του Ιησού να λάμψει μέσα από εμάς σε έναν κόσμο όπου η πίστη συχνά φαντάζει απόμακρη. Όταν προκύπτουν περισπασμοί που μας απομακρύνουν από το θέλημα του Θεού, η επίγνωση είναι το κλειδί. Η σταθερή διδασκαλία της Εκκλησίας είναι ξεκάθαρη: ποτέ, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν πρέπει να εμπλεκόμαστε σε διάλογο με έναν δαίμονα. Ο λόγος είναι βαθύς στην απλότητά του: η μόνη εξουσία που έχουν οι δαίμονες πάνω μας είναι αυτή που εμείς οι ίδιοι τους παραχωρούμε εκουσίως. Αυτή η απαγόρευση του διαλόγου εκτείνεται πέρα από τις κυριολεκτικές συνομιλίες· περιλαμβάνει τις σχέσεις μας με την Εκκλησία και τις μεταξύ μας σχέσεις. Όταν μια αίσθηση κακής παρουσίας εισβάλλει, η ενδεδειγμένη αντίδραση δεν είναι η αντιμετώπιση, αλλά η πνευματική παράκαμψη μέσω της προσευχής. Η Ευχή του Ιησού - «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό» - είναι πανίσχυρο όπλο. Η επανάληψή της διασκορπίζει αυτές τις οντότητες, διότι φεύγουν από το Άγιο όνομα του Ιησού. Αυτή η θεμελιώδης ευχή, που συχνά βοηθείται από εργαλεία όπως το κομποσκοίνι, το οποίο γειώνει την πνευματική πράξη στον φυσικό κόσμο, τοποθετεί τον Ιησού στο απόλυτο κέντρο της ύπαρξής μας. Η αντίστασή μας στη δαιμονική επιρροή είναι τελικά πράξη πίστεως που αποδεικνύεται όχι με άμεση λεκτική πρόκληση προς τον αντίπαλο, αλλά με τις αταλάντευτες πράξεις και την αφοσίωσή μας στον Χριστό. Δηλώνουμε την αδιαφορία μας για τις προσφορές τους, επιβεβαιώνοντας ότι η μοναδική μας εστίαση είναι η πίστη μας στον Χριστό. Αυτή η δέσμευση, ενισχυμένη με την προσευχή και την επίκληση του Αγίου ονόματος, αποτελεί την ακλόνητη άμυνα του Χριστιανού απέναντι στην αόρατη μάχη.
Στέφος
Μεταφράστηκε από τη Χρύσα
