Στις 13 Φεβρουαρίου 2025, σκότος έπεσε στο χωριό Κασάνγκα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (DRC). Εβδομήντα από τους εν Χριστώ αδελφούς και αδελφές μας-άνδρες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι-περικυκλώθηκαν από μαχητές των Συμμαχικών Δημοκρατικών Δυνάμεων (ADF), μια ισλαμιστική ομάδα που συνδέεται με την ISIS. Αυτοί οι πιστοί, οδηγήθηκαν σε μια προτεσταντική εκκλησία, έναν τόπο που προοριζόταν να είναι ιερός χώρος λατρείας και ειρήνης. Εκεί σε μια πράξη ανείπωτης βαρβαρότητας, δέθηκαν και αποκεφαλίστηκαν με ματσέτες και σφυριά. Η είδηση αυτής της σφαγής τρύπησε τις καρδιές των Χριστιανών παγκοσμίως, ωστόσο συνάντησε μια ανησυχητική σιωπή από μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας.
Ως μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού, καλούμαστε να θρηνήσουμε μαζί με αυτούς που θρηνούν (προς Ρωμαίους 12:15). Η απώλεια αυτών των 70 ψυχών δεν είναι απλώς ένας αριθμός· είναι μια πληγή στο Σώμα του Ιησού Χριστού. Δεν ήταν ανώνυμα θύματα, αλλά αγαπημένα τέκνα του Θεού. Ο καθένας με μια ιστορία, μια οικογένεια και μια πίστη που τους κράτησε σταθερούς ακόμη και μπροστά στον τρόμο. Οι αναφορές μας λένε ότι οι Συμμαχικές Δημοκρατικές Δυνάμεις στοχεύουν τους Χριστιανούς στην ανατολική Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό εδώ και χρόνια, καίγοντας χωριά, απαγάγοντας ευάλωτους και κάνοντας επιθέσεις σε εκκλησίες. Αυτή η τελευταία θηριωδία στο Κασάνγκα, είναι μια έντονη υπενθύμιση του κόστους της μαθητείας σε έναν κατεστραμμένο κόσμο-ένα κόστος για το οποίο ο ίδιος ο Ιησούς μας προειδοποίησε: «Αν ο κόσμος σας μισεί, να θυμάστε ότι εμένα μίσησε πρώτα» (Ιωάννης 15:18).
Το θάρρος αυτών των μαρτύρων αντηχεί την πρώιμη Εκκλησία, όπου οι πιστοί αντιμετώπιζαν διωγμούς με ακλόνητη εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Θεού. Ήταν συγκεντρωμένοι σε μια εκκλησία, ίσως αναζητώντας καταφύγιο ή δύναμη μέσω της κοινότητας, όταν τους χτύπησαν οι μαχητές. Στις τελευταίες τους στιγμές, προσευχήθηκαν άραγε; Κρατήθηκαν από την ελπίδα της Ανάστασης, γνωρίζοντας ότι «ούτε θάνατος ούτε ζωή. μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, όπως αυτή φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. » (Ρωμαίους 8:38-39); Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ τα τελευταία τους λόγια, αλλά η μαρτυρία τους μιλά δυνατά-μια απόδειξη μιας πίστης που αντέχει ακόμη και μέχρι θανάτου.
Ωστόσο, καθώς θρηνούμε, πρέπει επίσης να ρωτήσουμε: Πού είναι η κραυγή; Ο κοσμικός κόσμος συχνά αποστρέφει το βλέμμα του από τον διωγμό των Χριστιανών, ίσως επειδή δεν ταιριάζει εύκολα στις επικρατούσες αφηγήσεις. Αν αυτό είχε συμβεί σε διαφορετικό πλαίσιο, οι τίτλοι μπορεί να φώναζαν για εβδομάδες. Αλλά για αυτές τις 70 ψυχές σε μια απομακρυσμένη γωνιά του Κονγκό, η σιωπή είναι εκκωφαντική. Ως Χριστιανοί, δεν μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί. Καλούμαστε να είμαστε φωνή για τους αδύναμους (Παροιμίες 31:8), να φωτίσουμε τα βάσανα της εν Χριστώ οικογένειάς μας και να καλέσουμε τον κόσμο να λογοδοτήσει.
Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι εδώ και καιρό μια χώρα ταραχών, με τις ανατολικές της περιοχές να μαστίζονται από περισσότερες από 100 αντάρτικες ομάδες που διεκδικούν τον έλεγχο του εδάφους, το οποίο είναι πλούσιο σε ορυκτά. Οι Συμμαχικές Δημοκρατικές Δυνάμεις, με τις ρίζες τους στην Ουγκάντα και την πίστη στην ISIS, έχει μετατρέψει το Βόρειο Κίβου σε θέατρο βίαιου εξτρεμισμού, όπως το έθεσε ένας τοπικός χριστιανός ηγέτης. Εκκλησίες λεηλατήθηκαν, σχολεία έκλεισαν και ολόκληρα χωριά εγκαταλείφθηκαν, καθώς οικογένειες φεύγουν λόγω της βίας. Ένας πρεσβύτερος από μια κοντινή εκκλησία φώναξε: «Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε ή πώς να προσευχηθούμε· έχουμε βαρεθεί τις σφαγές». Τα λόγια του αντηχούν την παράκληση του Ψαλμωδού: «Μέχρι πότε, Κύριε; Θα με ξεχάσεις για πάντα;» (Ψαλμός 13:1).
Μπροστά σε τέτοιο κακό, είναι δελεαστικό να απελπιστούμε. Αλλά ως Χριστιανοί, είμαστε άνθρωποι της ελπίδας, αγκυροβολημένοι στη νίκη του Σταυρού. Ο Ιησούς μας είπε: «Σε αυτόν τον κόσμο θα έχετε θλίψη. Αλλά να έχετε θάρρος! Εγώ νίκησα τον κόσμο» (Ιωάννης 16:33). Το αίμα αυτών των μαρτύρων δεν είναι το τέλος της ιστορίας τους-είναι ένας σπόρος που φυτεύτηκε στην αιωνιότητα. Μια μαρτυρία για τη δύναμη της αγάπης του Χριστού που κανένα ξίφος δεν μπορεί να διακόψει. Ενώνουν το μεγάλο σύννεφο των μαρτύρων (Εβραίους 12:1) που έχουν προηγηθεί, με την πίστη τους τώρα τελειοποιημένη στην παρουσία του Σωτήρα που αγάπησαν.
Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε, από τόσο μακριά, καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτήν τη θλίψη; Πρώτον, πρέπει να προσευχηθούμε. Προσευχηθείτε για τις οικογένειες που έμειναν πίσω, που δεν μπόρεσαν καν να θάψουν τους νεκρούς τους για μέρες λόγω του συνεχιζόμενου κινδύνου. Προσευχηθείτε για την Εκκλησία στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, να σταθεί σταθερή μέσα στην καταιγίδα. Προσευχηθείτε για τους δράστες. Να μετατραπούν οι πέτρινες καρδιές τους σε σάρκα, όπως μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει (Ιεζεκιήλ 36:26). Δεύτερον, πρέπει να υψώσουμε τις φωνές μας-να γράψουμε, να μιλήσουμε και να υπερασπιστούμε, ώστε ο κόσμος να μην μπορεί να αγνοήσει αυτή τη σιωπηλή γενοκτονία. Τρίτον, πρέπει να υποστηρίξουμε αυτούς που βρίσκονται εκεί-οργανισμοί όπως οι Open Doors και η Βοήθεια στην Εκκλησία που Έχει Ανάγκη παρέχουν ανακούφιση και ελπίδα στους διωκόμενους Χριστιανούς.
Τέλος, ας εξετάσουμε τις δικές μας καρδιές. Η πίστη αυτών των πιστών του Κονγκό μας προκαλεί. Θα στεκόμασταν τόσο θαρραλέα μπροστά σε τέτοιο τρόμο; Η θυσία τους μας καλεί να ζήσουμε πλήρως για τον Χριστό, να εκτιμήσουμε την ελευθερία που συχνά θεωρούμε δεδομένη και να μοιραστούμε το Ευαγγέλιο. Η εκκλησία στο Κασάνγκα μπορεί να κείται σε ερείπια, αλλά η Εκκλησία του Ιησού Χριστού αντέχει, ακλόνητη από τις πύλες του Άδη (Ματθαίος 16:18).
Σήμερα, τιμούμε τους 70 μάρτυρες του Κασάνγκα. Κλαίμε γι' αυτούς, προσευχόμαστε γι' αυτούς και κρατάμε σταθερά την υπόσχεση ότι μια μέρα, κάθε δάκρυ θα σκουπιστεί (Αποκάλυψη 21:4). Μέχρι τότε, ας φωνάζει το αίμα τους-όχι για εκδίκηση, αλλά για δικαιοσύνη, για αφύπνιση και για τον θρίαμβο του Αμνού που σφαγιάστηκε. Μαραναθα-έλα, Κύριε Ιησού.
Grok
Μεταφράστηκε από τη Χρύσα
